Έχεις ακούσει τον όρο το «τελευταίο ζωντανό κορίτσι»; Αν και το συναντάμε κάπου κάπου στο διαδίκτυο, στην πραγματικότητα καμιά μας δεν έχει καταλάβει ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Ποιο είναι λοιπόν το τελευταίο ζωντανό κορίτσι; Πολύ απλά, ο όρος αναφέρεται στο κορίτσι που πάντα καταφέρνει να επιβιώσει στις ταινίες τρόμου! Θα το έχεις προσέξει κι εσύ φαντάζομαι. Το κορίτσι που… τη γλυτώνει έχει πάντα τα ίδια χαρακτηριστικά και, σύμφωνα με το Χόλιγουντ, είναι εκείνο που αξίζει να ζήσει! Και δυστυχώς, δεν ισχύει κάτι τέτοιο μόνο στις ταινίες…
Τα χαρακτηριστικά του τελευταίου ζωντανού κοριτσιού
Κάθε κορίτσι που επιβιώνει του μανιακού δολοφόνου της ταινίας έχει κάποια χαρακτηριστικά που – αλίμονο! – χάρις σε αυτά τη βγάζει καθαρή! Είναι παρθένα ή δεν έχει μεγάλη εμπειρία στις σεξουαλικές επαφές κάθε τύπου, είναι μελαχρινή, μένει με τους γονείς της, είναι αυτό που λέμε καλό παιδί, καλή μαθήτρια, συνεσταλμένος χαρακτήρας κλπ. Νομίζω κατάλαβες το προφίλ.
Οι άλλοι που δεν επιβιώνουν
Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ταινίας τρόμου; Συνήθως η συνταγή είναι η ίδια. Ο χιουμορίστας και γκέι φίλος, η έγχρωμη κολλητή, το αγόρι που πιέζει σεξουαλικά το κορίτσι, η έξαλλη συμμαθήτρια με τα ροζ μαλλιά, η ξανθιά φίλη ελευθέρων ηθών… Γιατί άραγε συναντάμε πάντα τους ίδιους χαρακτήρες;
Τι σημαίνει λοιπόν το τελευταίο ζωντανό κορίτσι;
Σύμφωνα με το κίνημα που έχει ξεκινήσει στα social media, το τελευταίο ζωντανό κορίτσι δεν αποτελεί απλά έναν χαρακτήρα σε μια ταινία τρόμου, αλλά ένα πρότυπο για την κοινωνία μας. Θες να επιβιώσεις; Τότε πολύ απλά πρέπει να ακολουθήσεις τα βήματα του τελευταίου ζωντανού κοριτσιού. Να είσαι σεμνή, αδύνατη, να μην είσαι σεξουαλικά απελευθερωμένη, να είσαι καλή μαθήτρια/στη δουλειά σου, να μην είσαι δυναμική, να μην παίρνεις πρωτοβουλίες… νομίζω καταλάβατε που το πάω. Στο ρόλο του μανιακού δολοφόνου μπορείτε να βάλετε την ίδια την κοινωνία μας. Χαρακτήρες που διαφέρουν ή εκφέρουν βροντερά την άποψή τους «καθαρίζονται» από νωρίς – για να μην πάρουν και πολύ αέρα. Και φυσικά, το τελευταίο ζωντανό κορίτσι δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα όταν στο τέλος σκοτώνει τον μανιακό δολοφόνο (που σχεδόν πάντα φοράει μάσκα – ω! τι ειρωνία) για να μας πείσει ότι είναι δυναμικό, αρκεί βέβαια να μην το εκφράζει ποτέ.
Συμπέρασμα
Αν λοιπόν δεχτούμε ότι οι ταινίες μπορούν να μας επηρεάσουν στον τρόπο που σκεφτόμαστε, τότε ίσως αξίζει να σταθούμε στο γεγονός ότι προβάλλονται συγκεκριμένα πρότυπα που καταλήγουν να γίνουν στερεότυπα εντέλει. Θα ήταν όμορφο (και ευχάριστα ανατρεπτικό) να δούμε και ένα διαφορετικό τέλος στις ταινίες τρόμου, όπου η έγχρωμη φίλη που αγαπά το σώμα της και έχει έναν απελευθερωμένο τρόπο σκέψης κάνει τον μασκοφόρο δολοφόνο… με τα κρεμμυδάκια και φεύγει στο ηλιοβασίλεμα παρέα με την κολλητή της.
Κείμενο: Βέρα Ξηρουχάκη
Φωτογραφίες: Pexels, άλλες πηγές
Στο EveryWoman.gr χαιρόμαστε όταν θέλεις να αναδημοσιεύσεις κάποιο post μας. Θα σε παρακαλούσαμε όμως να αναφέρεις πάντοτε την πηγή βάζοντας ένα link, ώστε να γνωρίσουν κι άλλοι το blog/magazine μας. Ευχαριστούμε πολύ.
Όλα τα posts του EveryWoman.gr αφορούν στις προσωπικές μας απόψεις και είναι γραμμένα σύμφωνα με το δικό μας γούστο. Στόχο έχουν να σε εμπνεύσουν για κάτι καινούργιο. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλεις και δικές σου προτάσεις και ιδέες στο info@everywoman.gr.
