Η ιστορία του Πήτερ Παν είναι γνωστή κι αγαπημένη. Την έχουμε διαβάσει, την έχουμε απολαύσει σε ταινίες και καρτούν και πάντα μας αφήνει μια γλυκιά αίσθηση γεμάτη μαγεία και χρυσόσκονη. Πρόκειται για το αγόρι που ζούσε στη μυθική Χώρα του Ποτέ, δε μεγάλωνε ποτέ και μπορούσε να πετάξει κάθε φορά που έκανε μια ευτυχισμένη σκέψη.
Αυτό το Μάιο λοιπόν, σκέφτηκα να μας ταξιδέψω για λίγο στη Χώρα του Ποτέ. Μπορεί οι δικές μας ευτυχισμένες σκέψεις να μην καταφέρουν να μας κάνουν να πετάξουμε ή να γίνουμε παιδιά, όμως σίγουρα μπορούν να μας φτιάξουν τη μέρα. Αφήνοντας λοιπόν έξω τα προφανή όπως τα ουράνια τόξα, τις πασχαλίτσες κτλ. έγραψα κάποιες από τις δικές μου στιγμές που κάνω ευτυχισμένες σκέψεις και αυτές θα μοιραστώ μαζί σας σήμερα.
Όταν πετυχαίνω το δρόμο χωρίς κίνηση και μόνο με πράσινα φανάρια, ακόμα κι αν εγώ είμαι στο λεωφορείο.
Όταν βγαίνει το καινούριο τεύχος του αγαπημένου μου περιοδικού και ανυπομονώ να φτάσω σπίτι για να το διαβάσω.
Όταν μου φέρνουν το ποτό μου και το έχουν στολίσει με ένα φλαμίνγκο, μια ομπρελίτσα ή έστω με έναν ανανά.
Όταν πετυχαίνω τα μαλλιά μου ακριβώς όπως τα θέλω και δε βγαίνω στην κοινωνία κάνοντας τον κόσμο ν’ αναρωτιέται γιατί δεν έχω φορέσει καπέλο.
Όταν καταφέρνω να ξεβιδώσω το καπάκι της μαρμελάδας, της Μερέντας κτλ. με την πρώτη χωρίς να έχω γαντζωθεί πάνω του με χέρια και πόδια.
Όταν φτάνει το δέμα με κάτι που έχω παραγγείλει από το διαδίκτυο – πριν το ανοίξω και δω ότι τελικά το μπλουζάκι που πήρα δεν είναι κοραλλί όπως φαίνονταν στη φωτογραφία αλλά πορτοκαλοκόκκινο.
Όταν καταφέρνω να γυρίσω πλευρά σε μια ομελέτα ή μια τηγανίτα με την πρώτη χωρίς να τη σπάσω και χωρίς να τη μαζεύω από το πάτωμα ή τις εστίες της κουζίνας μου.
Όταν βρίσκω πάρκινγκ κοντά στον προορισμό μου εύκολα και καταφέρνω να παρκάρω με την πρώτη λες και είμαι δάσκαλος οδήγησης.
Όταν πετυχαίνω το «καλαίσθητο» κίτρινο-κόκκινο αυτοκόλλητο 1+1 δώρο σ’ ένα προϊόν που θέλω ν’ αγοράσω έτσι κι αλλιώς και μάλιστα δύο φορές.
Όταν είμαι έτοιμη να ξαπλώσω σε κρεβάτι με φρέσκα σεντόνια, φορώντας φρεσκοπλυμένες πυτζάμες.
Όταν βρίσκω κάτι που ήμουν σίγουρη ότι είχα χάσει και δεν είχα κατηγορήσει κανέναν γι’ αυτό, άρα δεν έχω και τύψεις.
Όταν πέφτει κάτι από τα χέρια μου στο πάτωμα και περιέργως δε σπάει ή δε λερώνει το σύμπαν.
Όταν ένα μικρό γλυκάκι που έβαλα στο στόμα μου επειδή ήμουν γουρούνα, ήταν τελικά απροσδόκητα νόστιμο.
Όταν βρίσκω ένα ξεχασμένο χαρτονόμισμα στην τσέπη του παλτού μου – κατά προτίμηση μεγαλύτερου των 10 ευρώ.
Όταν λαμβάνω μια κλήση ή ένα μήνυμα από κάποιον που μόλις σκεφτόμουν… Και τον συμπαθώ.
Όταν μου φέρνουν το latte σε μια καφετέρια και έχουν κάνει ένα περίτεχνο σχεδιάκι με το αφρόγαλα που με κάνει να καθυστερήσω να τον πιω για περίπου πέντε δευτερόλεπτα.
Όταν βάλω το κέικ να ψήνεται και μετά «καθαρίζω» με το κουτάλι το μπολ.
Όταν κρατάω την πιο νόστιμη μπουκιά του πιάτου μου τελευταία, δεν το καταλαβαίνει κανείς και την απολαμβάνω χωρίς να δίνω εξηγήσεις.
Όταν σβήνω και το τελευταίο πράγμα σε μια από τις άπειρες λίστες με τα πράγματα που πρέπει να κάνω.
Όταν ανακαλύπτω μια καινούρια σειρά που μου αρέσει και παρακολουθώ τρεις κύκλους σε ένα Σαββατοκύριακο.
Όταν βγάζω φωτογραφία ταυτότητας ή διαβατηρίου που για αλλαγή δε μοιάζω με κατάδικο, αντιθέτως είμαι όμορφη.
Όταν πίνω το τσάι μου σε ωραίο φλυτζανάκι χρησιμοποιώντας και το πιατάκι του, σα να είμαι πριγκίπισσα.
Όταν βρίσκω αυτό ακριβώς που λιγουρεύτηκα μέσα στο ντουλάπι μου.
Κείμενο: Χρυσάνθη Ξηρουχάκη
Φωτογραφίες: EveryWomangr
Για περισσότερα μυστικά lifestyle, δες εδώ
Στο EveryWoman.gr χαιρόμαστε όταν θέλεις να αναδημοσιεύσεις κάποιο post μας. Θα σε παρακαλούσαμε όμως να αναφέρεις πάντοτε την πηγή βάζοντας ένα link, ώστε να γνωρίσουν κι άλλοι το blog/magazine μας. Ευχαριστούμε πολύ.
Όλα τα posts του EveryWoman.gr αφορούν στις προσωπικές μας απόψεις και είναι γραμμένα σύμφωνα με το δικό μας γούστο. Στόχο έχουν να σε εμπνεύσουν για κάτι καινούργιο. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλεις και δικές σου προτάσεις και ιδέες στα σχόλια.
