Όσο κι αν προσπαθούμε να προετοιμαστούμε για τον ερχομό του πρώτου νέου μέλους της οικογένειας, πάντοτε καταλήγουμε να βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που δεν είχαμε υπολογίσει ή δεν γνωρίζαμε. Όχι ότι στο δεύτερο μέλος θα είναι καλύτερα τα πράγματα, ή ότι δεν θα βρεθούμε σε κάποια πρωτόγνωρη κατάσταση, αλλά όπως και να έχει είμαστε λίγο πιο «έμπειρες». Παρόλο που ο περίγυρός μας μας έχει πει όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε, τις περισσότερες φορές οι συμβουλές τους καταλήγουν στο «καλάθι των αχρήστων» όταν έρχεται η ώρα να τις εφαρμόσουμε. Γιατί; Μα γιατί, σαν νέες μαμάδες, παλεύουμε ενάντια στο άγνωστο! Προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε σε καταστάσεις που – αν και έχουμε διαβάσει ή ακούσει γι’ αυτές – μας είναι πρωτόγνωρες και αρκετά φοβιστικές. Και όσο κι αν μελετήσαμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μερικά πράγματα δεν τα συναντήσαμε πουθενά και σε κανένα βιβλίο ή site. Τι κι αν είχαμε φαντασιωθεί τον τέλειο τοκετό, την πιο όμορφη πρώτη μέρα στο σπίτι ή τον πιο αρμονικό πρώτο μήνα με το μωράκι μας; Σίγουρα η κάθε νέα μαμά και το κάθε μωράκι που γεννιέται είναι διαφορετικό.
Θα σας πω λοιπόν αυτά που κανένας δεν μου είχε πει πριν τον ερχομό του μωρού μου στο σπίτι και που έχω καταλήξει ότι είναι αρκετά σημαντικά για κάθε νέα μαμά.
Το «τέλειο» σχέδιο
Από την πρώτη κιόλας μέρα, κατέληξα ότι δεν υπάρχει το «τέλειο» σχέδιο. Όλα αυτά που είχα οργανώσει έκαναν φτερά από τη στιγμή που έγινα μητέρα. Η ψυχολογία μου άλλαξε, αισθάνθηκα αμέσως πιο δυνατή και έτοιμη να ανταπεξέλθω σε ό,τι χρειαζόταν. Συγχρόνως όμως πολύ αδύναμη και συνεχώς με την απορία «είμαι καλή; Κάνω όσα χρειάζεται; Αυτά που κάνω, τα κάνω καλά;». Δεν μπορούσα να βασιστώ σε κανένα θεωρητικό πλάνο. Το άγχος και η ευθύνη που αισθανόμουν ήταν αδύνατον να συμβαδίσουν με όλα αυτά τα ωραία κείμενα που είχα διαβάσει σε διάφορα βιβλία.
Ώρα να αφήσουμε την τελειότητα πίσω μας
Να κάτι που δεν είχα φανταστεί ποτέ πριν γίνω μητέρα. Ότι η τελειότητα και η μητρότητα δεν πάνε παρέα! Πίστευα ότι θα μπορούσα να κάνω τα ίδια πράγματα και τις ίδιες δραστηριότητες που έκανα πριν την εγκυμοσύνη και ως νέα μαμά. Αλίμονο! Μετά από πολλές προσπάθειες και βράδια που έπεφτα στο κρεβάτι κουρασμένη σαν κούτσουρο, κατέληξα ότι η μητρότητα συνεπάγεται και λιγότερη «τελειότητα» γύρω μου. Το σπίτι έγινε δεύτερη προτεραιότητα, η προσωπική μου περιποίηση πήγε περίπατο (τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες) και η δουλειά έγινε μια οικονομική υποχρέωση και τίποτα περισσότερο. Αφήνοντας πίσω μου το «τέλειο» πλάνο, επικεντρώθηκα στη νέα μου καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που περιλάμβανε βρώμικα πιάτα στον νεροχύτη, αχτένιστα μαλλιά και πολλά πολλά χαμόγελα με το νέο μου μωράκι.
Η σύγκριση με άλλες μαμάδες
Η επαφή μου με νέες μαμάδες, όπως ήταν λογικό, έγινε πολύ πιο συχνή. Παρατήρησα ότι κάποιες νέες μαμάδες μιλούσαν για τη νέα τους ζωή σαν κάτι το υπέροχο και απόλυτα αρμονικό. Άλλες πάλι ήταν περισσότερο τρομαγμένες ή απαισιόδοξες. Μερικές – αν και λίγες – δεν φαινόταν να έχουν επηρεαστεί καθόλου από τον ερχομό του μωρού τους στο σπίτι. Άκουγα διάφορα σχετικά με τη ζωή ως νέα μαμά… τίποτα όμως δεν ταίριαζε με τη δική μου πραγματικότητα. Και έτσι είναι. Κάθε μαμά είναι διαφορετική και ζει σε διαφορετικές συνθήκες. Είναι άσκοπο να ακούμε άλλες μαμάδες και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτές. Άλλωστε ποτέ δεν ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει σε ένα σπίτι, πόση βοήθεια παρέχεται από το οικογενειακό περιβάλλον κλπ. Επίσης πολύ σημαντική είναι και η ηλικία σου όταν έρχεται ένα μωράκι. Κακά τα ψέματα, άλλες αντοχές έχουμε στα 25, άλλες στα 35, άλλες στα 40. Θα μου πεις πως έχεις και άλλα «μυαλά» σε κάθε ηλικία να χειριστείς και να αντιμετωπίσεις καταστάσεις. Ναι, σίγουρα! αλλά σε κάθε περίπτωση βρίσκεσαι σε μία κατάσταση που δεν έχεις ξαναζήσει…
Ευγνωμοσύνη: το κλειδί για να μην τρελαθούμε!
Όταν ανησυχούμε για το πόσο τέλειες είναι οι ζωές μας, τείνουμε να υπεραναλύουμε τις καταστάσεις. Παλεύουμε να ολοκληρώσουμε όλα όσα γράφουμε στις «λίστες εργασιών» μας και προσπαθούμε να τηρήσουμε την εικόνα της ευτυχισμένης μαμάς στον καθρέφτη μας. Ένας τρόπος να ξεπεράσουμε την αυστηρή αυτοκριτική μας είναι να αισθανθούμε πραγματικά ευγνωμοσύνη για τη νέα μας πραγματικότητα. Όταν όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά, μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα και να επικεντρωθούμε σε αυτά που έχουμε και αυτά που αξίζουν πραγματικά. Το χαμόγελο του μωρού μας, οι κινησούλες του, ακόμα και το κλάμα του, η αγάπη που μας πλημυρίζει… Πολύ εύκολο είναι στα λόγια, αλλά πραγματικά μπορεί να σε γλυτώσει από την κατάθλιψη με την οποία φλερτάρουν όλες οι νέες μαμάδες.
Τα κάνω όλα σωστά;
Μια σημαντική ερώτηση που διαρκώς γύριζε και γυρίζει στο μυαλό μου. Τα κάνω όλα σωστά; Είναι το μωράκι μου ευχαριστημένο; Τελικά κατέληξα ότι οι σωστές ερωτήσεις που έπρεπε να αναρωτιέμαι είναι: Το μωράκι μου έχει φάει; Είναι ασφαλές; Του δίνω την αγάπη που χρειάζεται; Και μαντέψτε! Αν η απάντηση είναι ΝΑΙ, τότε θεωρώ ότι κάνουμε καλή δουλειά σαν νέες μαμάδες. Το «τα κάνω όλα σωστά» είναι μία ερώτηση που θα μας κυνηγάει για πάντα, μέχρι τα παιδάκια μας να μεγαλώσουν και «να βρουν το δρόμο τους». Όσο για το αν είναι ευχαριστημένο και ευτυχισμένο ένα παιδάκι πιστεύω θα το εισπράξουμε στην πορεία.
Στην προσπάθειά μου να είμαι η τέλεια νέα μαμά, κατέληξα ότι η απόλυτη τελειότητα βρίσκεται μέσα στην αγκαλιά μου και σε αυτά που αισθάνομαι και σίγουρα εισπράττει το παιδί μου. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες…
Κείμενο: Μαρία Κ.
Φωτογραφία: Pixabay
Για να διαβάσεις διάφορα θέματα σχετικά με τη μητρότητα, δες εδώ
Στο EveryWoman.gr χαιρόμαστε όταν θέλεις να αναδημοσιεύσεις κάποιο post μας. Θα σε παρακαλούσαμε όμως να αναφέρεις πάντοτε την πηγή βάζοντας ένα link, ώστε να γνωρίσουν κι άλλοι το blog/magazine μας. Ευχαριστούμε πολύ.
Όλα τα posts του EveryWoman.gr αφορούν στις προσωπικές μας απόψεις και είναι γραμμένα σύμφωνα με το δικό μας γούστο. Στόχο έχουν να σε εμπνεύσουν για κάτι καινούργιο. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλεις και δικές σου προτάσεις και ιδέες στα σχόλια.
