Μια φορά κι έναν καιρό, μια οικογένεια χελωνών αποφάσισε να πάει για πικ νικ στην εξοχή. Μάζεψαν λοιπόν τα πραγματάκια τους σ’ ένα καλάθι και ξεκίνησαν για την εκδρομή τους. Τους πήρε αρκετές ώρες μέχρι να φτάσουν στο ξέφωτο που θα έκαναν το πικ νικ τους (καθ’ ότι ήταν χελώνες) μα τελικά, κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι έφτασαν στον προορισμό τους, έστρωσαν την κουβερτούλα τους κι άνοιξαν το καλάθι με τις λιχουδιές τους.
Αλίμονο όμως! Πολύ σύντομα ανακάλυψαν πως είχαν ξεχάσει το κρασί! Λένε λοιπόν στο χελωνάκι, που ήταν και το νεαρότερο μέλος της οικογένειας, πως έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι για να φέρει το κρασί. «Αποκλείεται» απαντάει ανένδοτο το χελωνάκι. «Αν φύγω θα αρχίσετε να τρώτε και μέχρι να επιστρέψω θα έχετε τελειώσει το πικ νικ». Με τα πολλά, υποσχέθηκαν όλοι πως δε θα άγγιζαν τίποτα μέχρι να γυρίσει το χελωνάκι κι εκείνο, με βαριά καρδιά ξεκίνησε για το σπίτι.
Πέρασαν πέντε ώρες, πέρασαν έξι ώρες, το χελωνάκι έπρεπε να είχε ήδη επιστρέψει αλλά εκείνο ήταν άφαντο. Νύχτωσε και η οικογένεια αποφάσισε να κοιμηθεί όσο το περίμενε. Ήρθε η άλλη μέρα και πέρασε, το ίδιο και η επόμενη, και η επόμενη… κανένα ίχνος από το χελωνάκι. Την τέταρτη μέρα, αποφάσισαν ν’ ανοίξουν το καλάθι του πικ νικ και να δώσουν ένα μαρουλόφυλλο στον παππού γιατί ο καημένος δεν ήταν καθόλου καλά μετά από τόσες μέρες χωρίς φαγητό. Μόλις όμως ο παππούς έφαγε την πρώτη δαγκωνιά από το μαρουλόφυλλο, πριν ακόμα προλάβει να καταπιεί, πετάχτηκε το χελωνάκι από τους διπλανούς θάμνους.
«Το ήξερα πως θα φάτε» τους φώναξε θυμωμένα!
***
Αυτή την ιστορία θυμάμαι ότι τη λέγαμε σαν ανέκδοτο όταν ήμουν παιδί (ναι, τόσο παλιά!) και γελάγαμε με την καρδιά μας. Πρόσφατα ήρθε πάλι στο μυαλό μου και συνειδητοποίησα ως ενήλικη πλέον πως δεν τη βρίσκω καθόλου αστεία. Αντίθετα, κρύβει ένα πολύ σοβαρό μήνυμα: πως κάποιες φορές έρχεται η ώρα να τα παρατήσουμε και να προχωρήσουμε παρακάτω.
Πότε πρέπει να τα παρατάμε;
Πόσες (άπειρες φορές) σας έχει τύχει να προσπαθείτε να κάνετε κάτι κι αυτό να μη γίνεται με τίποτα; Να δοκιμάζετε ξανά και ξανά να το καταφέρετε κι αυτό ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ! ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ! Τελικά πόσες προσπάθειες είναι περισσότερες απ’ όσες αξίζουν για να γίνει κάτι; Πότε πρέπει επιτέλους να σταματάμε;
Δυστυχώς αυτά τα πράγματα δεν έρχονται με οδηγίες χρήσεως, δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Ένα είναι το σίγουρο: αν βεβαιωθούμε ότι μια πόρτα είναι κλειστή, τότε μάλλον είναι η ώρα να κάνουμε μια μικρή παύση πριν αρχίσουμε να την κλωτσάμε για να ανοίξει. Προφανώς ή η χρονική στιγμή δεν είναι η κατάλληλη, ή θα πρέπει απλώς να προχωρήσουμε παρακάτω.
Και τι γίνεται αν συνεχίσουμε;
Το πρόβλημα είναι πως όσο εξακολουθούμε να είμαστε επικεντρωμένες στην κλειστή πόρτα και προσπαθούμε να τη σπρώξουμε, υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα να χάσουμε την ορθάνοιχτη πόρτα ακριβώς δίπλα μας, κι αυτό επειδή δε γυρίζουμε λίγο το κεφάλι μας για να τη δούμε. Μια μικρή παύση στις προσπάθειές μας, ένα μικρό διάλειμμα, θα μας βοηθήσει να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά: μήπως υπάρχει μια πόρτα ανοιχτή για μένα αυτή τη στιγμή; Μήπως η συνήθεια, η φιλοδοξία, η επιμονή με τυφλώνουν και δε τη βλέπω; Μήπως γίνομαι το χελωνάκι της ιστορίας μας;
Αλλαγή τρόπου σκέψης
Και φυσικά δεν εννοώ πως όταν δε μπορούμε να καταφέρουμε κάτι, να σταματάμε τις προσπάθειες και να σταυρωνόμαστε μην τυχόν και προκύψει κάτι άλλο σύντομα.
Είμαστε αγωνίστριες εμείς, δεν τα παρατάμε έτσι εύκολα!
Απλά προτείνω να δοκιμάσουμε κάποιον άλλο τρόπο, μια διαφορετική προσέγγιση. Δεν είναι δυνατό να κάνουμε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένουμε διαφορετικά αποτελέσματα! Όσες φορές και να βάλω τα ίδια ακριβώς υλικά στην κατσαρόλα μου, πάντοτε θα μαγειρεύω το ίδιο φαγητό. Αν αλλάξω λίγο τα υλικά, λίγο τις αναλογίες, τότε τα γιουβαρλάκια θα γίνουν λαχανοντολμάδες.
Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Κάνοντας ακριβώς τα ίδια πράγματα, θα μείνουμε στάσιμες εκεί που είμαστε τώρα. Και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μ’ αυτό, αρκεί να είναι αυτό που θέλουμε. Γιατί αν θέλουμε να πάμε κάπου αλλού, τότε πρέπει να κάνουμε μερικές αλλαγές. Τότε ήρθε η ώρα να τα παρατήσουμε και να προχωρήσουμε παρακάτω.
Κείμενο: Χρυσάνθη Ξηρουχάκη
Φωτογραφίες: EveryWomangr
Στο EveryWoman.gr χαιρόμαστε όταν θέλεις να αναδημοσιεύσεις κάποιο post μας. Θα σε παρακαλούσαμε όμως να αναφέρεις πάντοτε την πηγή βάζοντας ένα link, ώστε να γνωρίσουν κι άλλοι το blog/magazine μας. Ευχαριστούμε πολύ.
Όλα τα posts του EveryWoman.gr αφορούν στις προσωπικές μας απόψεις και είναι γραμμένα σύμφωνα με το δικό μας γούστο. Στόχο έχουν να σε εμπνεύσουν για κάτι καινούργιο. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλεις και δικές σου προτάσεις και ιδέες στο info@everywoman.gr.
