Το ξέρω πως μόλις αρχίσατε να διαβάζετε αυτό το κείμενο, αλλά κάντε σας παρακαλώ μια μικρή παύση και «ακούστε» για λίγο τις σκέψεις σας. Ειδικά αυτές που απευθύνονται στον εαυτό σας. Πώς θα τις χαρακτηρίζατε;
Αλήθεια, τί σας είπατε τη φορά που φάγατε εκείνη την πάστα παρόλο που κάνατε δίαιτα ή τότε που χάσατε την υπομονή σας με το μικρό που ζωγράφισε με μαρκαδόρο τον τοίχο του δωματίου του; Ήσασταν ευγενικές με τον εαυτό σας; Ή σας βάλατε τις φωνές και σας μιλήσατε όπως δε μιλάτε ποτέ σε κανέναν άλλο;
Η δυσκολία του να είμαστε ευγενικές με τον εαυτό μας
Η ευγένεια προς τον εαυτό μας είναι συνήθως αρκετά σπάνιο φαινόμενο, κυρίως γιατί δεν είναι κάτι που το μαθαίνουμε σαν παιδιά. Αντιθέτως, οι περισσότερες από εμάς μεγαλώσαμε κάνοντας αυστηρή αυτοκριτική γιατί για κάποιον άγνωστο λόγο μας δίδαξαν πως αυτό μας κάνει να προσπαθούμε περισσότερο. Στην πραγματικότητα όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει: ναι, προσπαθούμε περισσότερο, αλλά δεν έχουμε απαραίτητα καλύτερα αποτελέσματα. Και σίγουρα δεν είμαστε πιο ευτυχισμένες.
Ο «μεγάλος κριτής»
Ένα μικρό λαθάκι, ένα παραστράτημα κι ο «μεγάλος κριτής», ο ίδιος μας ο εαυτός, κάνει την εμφάνισή του έτοιμος να μας γεμίσει τύψεις κι αρνητισμό. Άρπαξε λίγο στο φούρνο το ογκρατέν και κατακλυζόμαστε με σκέψεις τύπου «είμαι άχρηστη στην κουζίνα», συνεχίζοντας με ακόμα χειρότερα σενάρια όπως «δε θα ξαναμαγειρέψω». Αυτές οι σκέψεις γίνονται αυτόματα, δε σημαίνει πως μας αρέσουν ή πως θέλουμε να τις κάνουμε, αλλά τελικά καταφέρνουν να μας αποσυντονίσουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα.
Και φυσικά τη φορά που μαγειρέψαμε το μουσακά του ονείρου ξεχάσαμε να μας συγχαρούμε και να παινεύσουμε τις μαγειρικές μας ικανότητες. Τελικά μήπως θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο και παραγωγικό ο εαυτό μας να είναι σύμμαχος κι όχι εχθρός μας;
Και πως το καταφέρνουμε αυτό;
Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε πως κρίνουμε τον εαυτό μας αρνητικά, να ακούσουμε πιο συνειδητά τις σκέψεις μας και να δούμε αν υπάρχουν αρνητικοί χαρακτηρισμοί όπως «βλάκα», «χοντρή», «ανυπόμονη», «αποτυχημένη». Και τα σενάρια… καταστροφολογίας; Είναι κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε; Να ξεκινάμε με μια «τρίχα αρνητικής σκέψης» – για παράδειγμα ένα λάθος στη δουλειά – και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να την έχουμε κάνει ολόκληρη… κοτσίδα αρνητικών σκέψεων όπως «θα απολυθώ και δε θα ξαναβρώ δουλειά ποτέ»;
Όταν ανακαλύψουμε ότι πράγματι υπάρχει ο «μεγάλος κριτής» μέσα μας έρχεται η ώρα να τον κάνουμε να σωπάσει. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να μας χαϊδέψουμε στον ώμο και να είμαστε ευγενικές μαζί μας. Ακριβώς όπως κάνουμε στη φιλεναδίτσα μας όταν μας λέει πως αγόρασε εκείνο το υπέροχο ζευγάρι μπότες και τώρα δυσκολεύεται να πληρώσει την πιστωτική της. Τώρα είναι η ώρα που από κριτής θα γίνουμε η «μαζορέτα» του εαυτού μας και θα μας χειροκροτήσουμε όταν κάνουμε κάτι όπως το θέλαμε ενώ θα μας δώσουμε ελαφρυντικά όταν κάνουμε κάτι που τελικά δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή. Έτσι σκέψεις του τύπου «πόσο κουτσομπόλα έχω γίνει» γίνονται «μακάρι να μην είχα ρωτήσει» και σχόλια του τύπου «είμαι βλάκας» γίνονται «έκανα βλακεία».
Εύκολοι τρόποι για να αλλάξουμε τον τρόπο που μιλάμε στον εαυτό μας
Παίρνουμε μερικές συνειδητές, βαθιές ανάσες ώστε να κρατήσουμε το μυαλό μας απασχολημένο για λίγα δευτερόλεπτα και να σταματήσουμε τα καταστροφικά σενάρια και τις αρνητικές σκέψεις. Ταυτόχρονα, σκεφτόμαστε κάτι θετικό, όπως «αυτή τη στιγμή κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ».
Κάνουμε πιο συχνά πράγματα που μας ευχαριστούν ώστε να έχουμε αποθέματα θετικής σκέψης και ενέργειας που θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε μια στιγμή κρίσης.
Αυξάνουμε συνειδητά την ανοχή μας στα λάθη, όχι μόνο των άλλων αλλά κυρίως των δικών μας, ώστε να σταματήσουμε να μας κρίνουμε αρνητικά με την πρώτη ευκαιρία. Παίρνουμε σα δεδομένο πως είμαστε άνθρωποι, κι όπως όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε τέλειες και δε μπορούμε να είμαστε πάντοτε μες την καλή χαρά – αυτό δε μας κάνει ούτε αποτυχημένες, ούτε γκρινιάρες.
Υπενθύμιση
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αξίζουμε να είμαστε ευτυχισμένες και για να είμαστε ευτυχισμένες πρέπει να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας όσο πιο συχνά γίνεται. Και δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας φροντίσει και να μας ανεβάσει καλύτερα από εμάς τις ίδιες.
Άσκηση
Με ένα μολύβι γράψε κάποιο κομμάτι του χαρακτήρα σου (τρόπο συμπεριφοράς, συνήθεια ή χαρακτηριστικό ή όλα τα παραπάνω) που δε σου αρέσει στον εαυτό σου.
Με έναν (ή περισσότερους) χρωματιστούς μαρκαδόρους γράψε πάνω από το μολύβι κάτι που σου αρέσει στον εαυτό σου, με τέτοιο τρόπο ώστε τα γράμματα με μαρκαδόρο να καλύπτουν τα γράμματα με το μολύβι. Για παράδειγμα «μιλάω πολύ» με μολύβι και «έχω πλάκα» με μαρκαδόρο από πάνω.
Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο με τους μαρκαδόρους, κάνε πιο παχιά γράμματα, ζωγράφισε λουλουδάκια, αστεράκια, κάνε ό,τι αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή.
Μην προσποιηθείς πως δεν υπάρχουν τα χαρακτηριστικά που δεν σου αρέσουν από κάτω, γραμμένα με μολύβι. Απλώς επέλεξε να επικεντρωθείς στα θετικά σου σημεία και να θυμάσαι πως ό,τι κι αν γράφει το μολύβι, τελικά είσαι υπέροχη!
Κείμενο: Χρυσάνθη Ξηρουχάκη
Φωτογραφίες: EveryWomangr
Στο EveryWoman.gr χαιρόμαστε όταν θέλεις να αναδημοσιεύσεις κάποιο post μας. Θα σε παρακαλούσαμε όμως να αναφέρεις πάντοτε την πηγή βάζοντας ένα link, ώστε να γνωρίσουν κι άλλοι το blog/magazine μας. Ευχαριστούμε πολύ.
Όλα τα posts του EveryWoman.gr αφορούν στις προσωπικές μας απόψεις και είναι γραμμένα σύμφωνα με το δικό μας γούστο. Στόχο έχουν να σε εμπνεύσουν για κάτι καινούργιο. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλεις και δικές σου προτάσεις και ιδέες στο info@everywoman.gr.
